RFID kartlar kronolojik olarak bakıldığında; sadece okunabilir ve içinde seri numarası bulundurabilen basit bir yapıdan hem okunabilir hem de yazılabilir, içinde bir çok bilgiyi saklayabilecek yüksek hafızaya sahip, kopyalanmaya karşı güvenli, şifreli haberleşen karmaşık bir yapıya ulaşmıştır. Bu süreçte çok değişik özelliklere sahip RFID kartlar üretilmiştir.
Her RFID kart hafızasında fabrikasyon olarak kodlanmış bir kart numarası ile tedarik edilir. Bu kart numarasının aynısı başka hiç bir kartta tekrar kullanılmaz. Bunu üretici firmalar garanti etmektedirler. Dünya üzerinde birbirinden farklı olan bu numaralar ' Unique ID ' olarak bilinmektedir.
RFID teknolojisinin ilk yıllarında, kart üzerindeki tüm bilgi bu Unique ID'den ibaretti. Cihazların temel olarak yaptığı işlem kart seri numarası olarak bilinen bu numarayla birlikte zaman bilgisini kaydetmekti ( 3561 numaralı kart 12.08.2012 14:26 da okundu gibi ). Bilgisayara aktarılan her kaydın kart seri numarası veritabanından karşılaştırılarak, bilgi bulunan personelin hanesine yazılıyordu. İstenen temel bilgi kimin, ne zaman geçtiğiydi. Puantaj gibi basit hesaplamalar için bu bilgiler de zaten yeterliydi.
Zaman içinde RFID uygulamaları gelişti. Dolayısıyla ihtiyaçlar da arttı. Bazı uygulamalar geçiş anında kontroller yapmayı gerektiriyordu. Kesinlikle personele ait daha fazla bilgiye ihtiyaç vardı. Kart üreticileri bu bilgiler için gerekli Kart data alanı ' na sahip yeni nesil kartları ürettiler. Şifreli çalışabilen bu kartlar aynı zamanda kopyalanmaya karşı korunabilmektedir. Yeni nesil kartlarla personel bilgilerini kart hafızasında tutmak ve geçiş anında ihtiyaç duyulan kontrolleri yapabilmek mümkündür. Ancak bunun için kart data alanını okuyabilen cihazlara gerek vardır.
Şimdi kart data alanını daha iyi anlayabilmek için RFID kartların yapısını inceleyelim. Bunun için ülkemizdeki RFID cihazların çok büyük çoğunluğunu oluşturan 2 yaygın standart olan Proximity ve Mifare kartları örnek alalım.
Proximity kartlar 64bit ( 8 Byte ) data alanına sahiptir. Bunun 3 Byte'ı bilginin güvenliği için kullanılmaktadır. Geriye kalan 5 Byte içinde ise kart seri numarası bulunur. Okuyucu cihazlar bu numarayı okuyup kullanmaktadır. Bu kartlarda başka bir data alanı yoktur. Mifare kartlarda da fabrikasyon olarak tanımlı değiştirilemeyen bir kart seri numarası bulunur. Ancak Mifare kartlar bu numara ile birlikte ayrıca genel amaçlı bir data alanına da sahiptir.
Kısaca karşılaştırmak gerekirse;
Kart data alanı RFID cihaz üreticilerinin kullanımına sunulmuştur. Her üretici projelerinde kullanacağı bilgileri bu alanlara yazmakta ve ürettiği cihazlara geçiş anında bu bilgileri kullandırtmaktadır. Genelde kart data alanına bilginin yazılmasından sonra kartın fabrikasyon şifreleri değiştirilmekte ve başkalarının bu bilgiye erişmesi engellenmektedir.
Yeni nesil kartları üstün yapan işte bu genel amaçlı data alanı ve bu data alanının güvenliğidir.
Yeni kart teknolojisini kullansa bile, sektörde kart data alanını kullanan ve kullanmayan bir çok cihaz vardır. Bu alanları kullanmayan cihazların fiyatları kullanan cihazlara göre daha ucuzdur. Cihazların bu eksikliği satıcıları tarafından yazılım desteği ile kapatılmaya çalışılmaktadır. Aşağıdaki linkte bir cihazın kart data alanını kullanıp kullanmadığını nasıl anlayabileceğiniz anlatılmaktadır.
Dışarıdan bakıldığında tıpatıp aynı gibi görünen RFID kartlar çok değişik standartlarda olabilmektedir. RFID kartlar içinde kullanılan microchip'lerle anılmaktadır. EM4102, T5557, Hitag1, Mifare gibi.
Atmel, Infineon, Philips, Legic, TI, ST, EM-Marin, Inside, Felica dünyada bu konuda üretim yapan firmalardan bazılarıdır.
Çalışma frekanslarına göre RFID kartlar 3 temel gruba ayrılır.
LF KARTLAR ( Düşük frekans ) : Bu tip kartlar 30 - 300 KHz frekans aralığında çalışırlar. Yaygın olarak 125 Khz frekansını kullanırlar. Düşük data alanına sahiptirler. Güvenlik bir çoğunda yoktur veya yetersizdir. Kolayca kopyalanabilirler. Bu kartların 64 bit data alanına sahip olanları özel olarak Proximity olarak bilinmektedir. Proximity yaygın bir standart olduğu için bir çok chip üreticisi konfigürasyonlarını data alanı daha büyük olsa bile proximity' ye göre ayarlamaktadır. Bunun anlamı bir proximity kartın içinde bir çok farklı chip'in olabileceğidir. Bunların bazıları sadece okunabilir, bazıları da hem okunabilir hem de yazılabilirdir. EM4102 ( sadece okunabilir ), T5557 ( okunabilir / yazılabilir ) iki farklı örnektir. Yazılabilir olanlarda kart numarasını değiştirmek mümkündür. Bu frekansta çalışan kartların kullandığı en bilinen chip' ler EM4100, EM4102, GK4001, EM4450, EM4550, Atmel T5557, Atmel T5567, Hitag1, Hitag2, HitagS dir.
HF KARTLAR ( Yüksek frekans ) : Bu tip kartlar 3 - 30 MHz frekans aralığında çalışırlar. Yaygın olarak 13.56 MHz frekansını kullanırlar. Kopyalanmaya ve okunmaya karşı güvenlidirler. Sürekli şifreli modda çalışırlar. Data alanına sahiptirler. Hem okuma hem de yazma işlemlerini desteklerler. Bu frekansta çalışan kartlara örnek olarak Mifare Classic ailesi, I CODE SLI, Legic MIM ailesi, Ti2048, SR176, Atmel AT88RF020, ST SRIX4K verilebilir.
UHF KARTLAR ( Ultra yüksek frekans ) : Bu tip kartlar 300Mhz - 3 Ghz frekans aralığında çalışırlar. Bu frekansta çalışan kartlardan bazıları GEN2, AD-820, AD-821, U CODE HSL dir.